Συστροφή λεπτού εντέρου επί συμφύσεως με νέκρωση & Ανοικτή εντερεκτομή και δεξιά κολεκτομή

Πρόσφατα αντιμετωπίσαμε σοβαρό περιστατικό συστροφής του λεπτού εντέρου (small bowel volvulus) που αποτελεί σπάνια αλλά σοβαρή αιτία οξείας κοιλίας, με υψηλά ποσοστά νοσηρότητας και θνητότητας αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα.

Συχνά οφείλεται σε συμφύσεις από προηγούμενες επεμβάσεις ή φλεγμονές, προκαλώντας απόφραξη και ισχαιμία του εντέρου.

Περιγραφή περιστατικού

Γυναίκα ασθενής (ηλικίας 67 ετών) προσήλθε με έντονο κοιλιακό άλγος, διάταση κοιλίας, ναυτία και έμετο. Κατά την εισαγωγή, παρουσίαζε ταχυκαρδία, υπόταση, pH 7,1 και αυξημένο γαλακτικό οξύ, ενδεικτικά σοβαρής ισχαιμίας. Το pH 7,1 και η γαλακτική οξέωση δείχνουν σοβαρή υποάρδευση ιστών και μεταβολική απορρύθμιση — δηλαδή βαριά σηπτική κατάσταση. Η ασθενής χειρουργήθηκε εντός 6ώρου ως επείγον περιστατικό.  

Χειρουργικά ευρήματα

Πραγματοποιήθηκε ανοικτή λαπαροτομία μέσης γραμμής και διαπιστώθηκε:

• Συστροφή του τελικού ειλεού γύρω από ινώδη συμφυσιακή ταινία.

• Νέκρωση μαύρου χρώματος του τελικού ειλεού (~70 cm) μέχρι την ειλεοτυφλική βαλβίδα.

• Επέκταση της ισχαιμίας στο τυφλό και το εγγύς ανιόν κόλον.

Επέμβαση που πραγματοποιήσαμε

• Λύση συμφύσεως και αποσυστροφή του εντέρου.

• Εντερεκτομή 70 cm νεκρωμένου λεπτού εντέρου.

• Δεξιά κολεκτομή λόγω συμμετοχής του δεξιού κόλου.

• Αναστόμωση τελικο-πλάγια ειλεο-εγκάρσια (ileotransverse) με συρραπτικά χειρουργικά εργαλεία.

• Έλεγχος αιμόστασης, εκτεταμένη πλύση κοιλίας, τοποθέτηση παροχέτευσης, σύγκλειση κατά στρώματα.

Μετεγχειρητική πορεία ασθενούς

Η ασθενής μεταφέρθηκε στη ΜΕΘ για παρακολούθηση. Η αιμοδυναμική σταθεροποίηση επετεύχθη εντός 24 ωρών με υγρά, αντιβιοτικά ευρέος φάσματος και υποστήριξη οξυγόνωσης. Η λειτουργία του εντέρου επανήλθε σταδιακά και η έξοδος πραγματοποιήθηκε την 6^η ημέρα με ομαλή μετεγχειρητική πορεία.

Συμπερασματικά

Η συστροφή του λεπτού εντέρου επί συμφύσεως αποτελεί επείγον χειρουργικό συμβάν, με ταχεία εξέλιξη προς ισχαιμία και νέκρωση. Η παρουσία γαλακτικής οξέωσης και χαμηλού pH αποτελεί κακό προγνωστικό δείκτη και απαιτεί άμεση χειρουργική παρέμβαση.

Η λαπαροτομία παραμένει η μέθοδος εκλογής σε περιπτώσεις ύποπτης νέκρωσης, καθώς επιτρέπει πλήρη έλεγχο και εκτομή των μη βιώσιμων τμημάτων.

Η εκτεταμένη εντερεκτομή και η δεξιά κολεκτομή είναι επιβεβλημένες όταν η ισχαιμία επεκτείνεται στην ειλεοτυφλική περιοχή, με στόχο τη ριζική αφαίρεση του μη βιώσιμου ιστού και την αποκατάσταση της συνέχειας με ασφαλή αναστόμωση.

Η έγκαιρη διάγνωση και η άμεση χειρουργική αντιμετώπιση της συστροφής του λεπτού εντέρου επί συμφύσεως είναι καθοριστικές για την επιβίωση του ασθενούς.

Η ανοικτή εντερεκτομή και δεξιά κολεκτομή αποτελούν αποτελεσματική και σωτήρια παρέμβαση σε περιπτώσεις εκτεταμένης ισχαιμίας.

Η προσεκτική μετεγχειρητική παρακολούθηση και η έγκαιρη υποστήριξη των ζωτικών λειτουργιών οδηγούν σε θετικό αποτέλεσμα ακόμη και σε βαριές περιπτώσεις με έντονη οξέωση.