Τα εκκολπώματα είναι μικροί θυλακώδεις σχηματισμοί σαν σακουλάκια που δημιουργούνται στο τοίχωμα του παχέος εντέρου, και συνήθως εντοπίζονται στην αριστερή του πλευρά στο σιγμοειδές έντερο.
Αυτές οι μικρές κοιλότητες αναπτύσσονται στα αδύναμα σημεία του εντερικού τοιχώματος εξαιτίας των πιέσεων από τις συσπάσεις του εντέρου.
Υπολογίζεται πως ένα στα δύο άτομα άνω των 60 ετών παρουσιάζει εκκολπώματα στο παχύ έντερο.
Εάν τα εκκολπώματα μολυνθούν από μικρόβια εξαιτίας της παγίδευσης κοπράνων εντός των θυλάκων τους,τότε δημιουργείται φλεγμονή του τοιχώματος του εντέρου γνωστή και ως εκκολπωματίτιδα.
Υπολογίζεται ότι το 10% περίπου των ατόμων με εκκολπώματα, θα εκδηλώσει κάποτε συμπτώματα εκκολπωματίτιδας.
Ο γιατρός θα διαγνώσει την νόσο με την κλινική εξέταση και το ιστορικό του ασθενούς.
Ωστόσο μπορεί να συστήσει αιματολογικές εξετάσεις όπως γενική αίματος, ΤΚΕ, CRP, αλλά και αξονική τομογραφία κάτω κοιλίας.
Η κολονοσκόπηση υπό φλεγμονή δεν συνίσταται λόγω της επικινδυνότητας διάτρησης κάποιου εκκολπώματος. Μπορεί να γίνει όμως σε δεύτερο χρόνο.
Η εκκολπωματίτιδα στα αρχικά της στάδια αντιμετωπίζεται με ειδική δίαιτα και λήψη αντιβιοτικών και αναλγητικών που θα συστήσει ο γιατρός.
Όταν η συντηρητική φαρμακευτική αγωγή δεν αποδίδει, σε οξείες περιπτώσεις, καθώς και σε περιπτώσεις επανειλημμένων επεισοδίων εκκολπωματίτιδας, συνίσταται η νοσηλεία του ασθενούς και η χειρουργική του θεραπεία, που περιλαμβάνει την αφαίρεση του πάσχοντος τμήματος του παχέος εντέρου (κολεκτομή).
Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να πραγματοποιηθεί με την ανοικτή ή την λαπαροσκοπική μέθοδο με εξίσου επιτυχή αποτελέσματα.
Οι επεμβατικές επιλογές είναι:
-
Κολεκτομή με προσωρινή κολοστομία μετά από οξεία επιπλοκή
-
Κολεκτομή με ταυτόχρονη αναστόμωση
Η λαπαροσκοπική προσπέλαση στην κολεκτομή, προσφέρει εξαιρετικά πλεονεκτήματα στον ασθενή, όπως:
-
Λιγότερο μετεγχειρητικό πόνο
-
Γρηγορότερη κινητοποίηση του ασθενούς
-
Γρηγορότερη απαναφορά του εντέρου στη φυσιολογική του λειτουργία
-
Λιγότερες επιπλοκές
-
Μικρότερη παραμονή στο νοσοκομείο
